Ouder worden heeft positieve en negatieve kanten

Eddy Achterberg, geboren in 1947, begon zijn voetbalcarrière bij VV DOS, dat later met andere clubs fuseerde tot het FC Utrecht zoals wij het nu kennen. In 1967 maakte hij de overstap naar FC Twente om daar te blijven tot zijn overstap naar FC Groningen in 1976 waar zijn loopbaan als voetballer eindigde.

Nadat hij gestopt was met voetballen, heeft hij niet de overstap gemaakt naar de horeca. Hij heeft wel de nodige diploma’s voor de horeca en is met zijn vrouw Anneke ook eigenaar van cafetaria ‘de Keu’ en ‘de Tuffel’, maar hij blijft actief in de voetbalwereld. Hij was onder andere assistent-trainer bij FC Twente, Roda JC en Schalke 04. Ook nu op 74-jarige leeftijd blijft Achterberg verbonden met het voetbal als ambassadeur van FC Twente.

Ouder worden
Tegenwoordig wisselen spelers vaak van club, in de tijd dat Eddy Achterberg bij FC Twente speelde was dat heel anders. “In de jaren dat ik bij Twente speelde, bestond het team uit grotendeels dezelfde spelers. We kregen een band met elkaar. Het was familie. Nog steeds komen jaarlijks de spelers van toen met partner samen. Het lukt niet elk jaar, maar als het enigszins mogelijk is, zijn onze trainer Kees Rijvers (94 jaar) en zijn vrouw er ook bij. Als we samen zijn, zijn ook de tekens van het ouder worden zichtbaar. Een aantal van de groep kampt met fysieke achteruitgang of hebben dementie.”

Grootste gemis
Het ouder worden heeft ook invloed op Eddy Achterberg; “Het meest mis ik het kunnen voetballen en dan bedoel ik het échte voetballen. Het strijden en achter die bal aan gaan. Het Walking Football is dan ook helemaal niets voor mij. Je mag niets. Je mag niet achter die bal aan rennen. Ik snap wel dat voor anderen het Walking Football een uitkomst is; er even lekker uit, in beweging zijn en het onderhouden van sociale contacten.”

Voordelen
Voor Eddy Achterberg is het ouder worden niet louter negatief. Het heeft ook z’n voordelen en er is nog steeds genoeg om van te genieten. “Door mijn voetbalverleden en doordat ik nog steeds ambassadeur van FC Twente ben, heb ik nog steeds veel contact met anderen. Er worden nog steeds plannen gesmeed en uitgevoerd. Daar kan ik van genieten. Ik heb ook veel meer vrijheid dan vroeger. Er zijn wel verplichtingen, maar ik kan het zelf indelen. Als ik samen met mijn vrouw Anneke wil gaan fietsen, dan kan dat gewoon. We hebben onlangs nieuwe fietsen gekocht; geen elektrische fietsen, maar normale fietsen. Daarmee hebben we toen het zo’n mooi weer was nog een tocht van 50 km gemaakt.”

Toekomst
Door de diagnose Parkinson en de coronacrisis is er wel een periode geweest dat hij een beklemmend gevoel had en niet zo positief naar de toekomst keek. “Een tijdje heb ik de diagnose voor mijn omgeving verborgen gehouden. Ik klemde mijn handen onder mijn oksels, zodat anderen niet konden zien dat ik trilde. Tegenwoordig niet meer. Met medicijnen wordt het trillen onder controle gehouden. Ik heb wel een alarm ingesteld om de medicatie niet te vergeten, maar ik merk het vaak al aan het trillen van mijn handen dat het weer tijd is. Het trillen is het meest zichtbare van Parkinson, maar niet het ergste. Dat het in mijn hoofd allemaal wat trager gaat, vind ik erger.” Voorbereiden op alles wat kan gaan gebeuren bij het ouder worden is zinloos volgens Achterberg. “We zijn vanuit Losser, waar we een woning met een tuin hadden, verhuisd naar een appartement in Enschede. Geen tuin meer hebben is wel een gemis, maar ons appartement heeft een ruim balkon. Ook daar is het heerlijk vertoeven. Voordeel is dat de woning gelijkvloers is, dus wat dat betreft hebben we ons voorbereid. Verder ben ik niet bezig met wat er nog gaat komen. Je weet toch niet wat de toekomst voor je in petto heeft. We zien het vanzelf.”