Spelen
Ik moet mijn excuses aanbieden aan de deelnemers van de Olympische Spelen in Japan. Twee weken geleden heb ik een column geschreven, waarin ik de Spelen sfeerloos noemde. Ik vond de openingsceremonie saai, het ontbreken van publiek was voelbaar, de Japanners zagen de Spelen niet zitten, de deelnemers moesten dadelijk weer naar huis en mochten niet blijven om hun landgenoten aan te moedigen...
Mijn aanvankelijke scepsis is weggewerkt door de deelnemers en de organisatie. De deelnemers, zeker die uit Nederland hebben alles uit de kast gehaald om optimaal te kunnen presteren en wat zeker opvalt is de toewijding noodzakelijk om een medaille te kunnen halen. De deelnemers beginnen dadelijk na de spelen met hun voorbereiding voor de volgende. Ze trekken vier jaar uit voor een goede voorbereiding. “Wat is uw beroep?” “Toekomstige deelnemer aan de Olympische Spelen.”
Interessant is het wel. Hoe is het mogelijk dat de atletiek is opgebloeid in Nederland en zo te zien op individuele basis? Ik bedoel eigenwijze jongens en meiden, die weten wat ze willen en hun gang gaan. Zich uit de naad trainen en op eigen houtje doorvechten. Misschien is het tijd om als sportorganisaties veel meer contact met het publiek zoeken in plaats van eigenwijs je gang gaan en klagen over de buitenstaanders die er geen verstand van hebben. Neem Messi. Messi verdient zoveel geld, dat Barcelona dreigt onder te gaan. Wat bij Messi en alle andere betrokkenen voorop moet staan is het belang van de club en als dat niet het geval is, dan is er iets goed mis. Bij Messi en bij Barcelona.
Ik heb wel eens gezegd dat de eerstvolgende economische crisis in Zuid-Europa begint met het failliet gaan van voetbalclubs. Barcelona schijnt een schuldenlast van meer dan 400 miljoen te hebben. Dan begint de kredietwaardigheid van de club toch in het geding te komen? En dan toch ook de kredietwaardigheid van hun banken? Dan besta je toch bij de gratie van gebakken lucht?
Maar waarom Barcelona? Neem FC Twente. Iedere houder van een seizoenkaart en dat zijn er toch zo’n 20.000 moet een nieuwe account aanmaken. Voor hoeveel van die 20.000 is de vorige zin abracadabra? Je bent sinds hun bestaan lid van die club en er wordt tegen je gezegd: ”Maak even een account aan, anders kom je er straks niet in.” Ondanks het feit dat je al enkele honderden, misschien duizenden Euro’s betaald hebt voor een seizoenkaart of business-seat. Nergens een aanbod van onze trots om te helpen als dat nodig is.
Zou je als FC niet moeten beginnen met een helpdesk, een informatielijn en een inloopspreekuur?
Heren en dames van FCT, het kan misschien nog net, maar als u niks doet wordt de toegang tegen Ajax een gigantische bende. Want denk niet dat iemand met een geldige seizoenkaart, zich terug laat sturen bij de thuiswedstrijd tegen Ajax omdat het maken van een account niet gelukt is. Ik ken mijn pappenheimers. Jullie toch ook? De hekken gaan eruit.