Tot hier
Het Pikmeer in Grouw is één van de mooiste plekjes van Nederland. Het meer ligt tegen het dorpscentrum aan, waar ook de jachthaven is. Het meer heeft echter een slechte naam bij enkele juridisch Nederland. Zij vinden dat op basis van uitspraken van de bestuursrechter over een vergunning ten onrechte geen vervolging plaatsvindt tegen illegale praktijken van ambtenaren. Wat gebeurde er dan op het Pikmeer, wat blijkbaar het daglicht niet kon verdragen? Er werd gebaggerd en de bagger werd illegaal elders in het beschermde meer gestort; een andere stortplek was er niet in de directe omgeving van Grouw.
Dat storten en baggeren stuitte op verzet van enkele natuurorganisaties, die tegen de uitgifte van de vergunning in beroep kwamen. De gemeente had het baggeren inmiddels goedgekeurd; er was een bagger- en stortvergunning verleend door een milieuambtenaar. Dat was niet zo'n wonder, want de baggerwerkzaamheden werden verricht in opdracht van de gemeente Grouw. Projectleider? Juist, die milieuambtenaar. Hij had de vergunning voor het baggeren aan zichzelf afgegeven.
Friesland te klein natuurlijk (en terecht) en de provincie maakte proces-verbaal op en het hele gebeuren kwam voor de rechter, en voor nog één, en voor nog één, tot de hoogste instantie aan toe, de Raad van State. En toen werd het even stil, want de definitieve uitspraak was niet echt eenvoudig. Duidelijk was wel dat de Grouwse milieuambtenaar geen straf kreeg, omdat hij op het moment van de rechtsschending optrad als bevoegd gezag. Hij trad op als gemeentelijk wetshandhaver en mocht daarom de wet overtreden. En dat is raar. Dat gaat tegen ons rechtvaardigheidsgevoel in.
Nu spreken Jan en Alleman tegenwoordig over de kloof burger – overheid en dat die steeds breder wordt, maar zou er nou niet een rechter zijn, die de geldigheid van dit arrest een beetje zou willen aanpassen. Ik denk dat geen enkele rechter dit op zijn geweten wil hebben. Niet alleen vanwege de oude meuk die dan boven water komt, maar misschien wel vanwege de rotzooi die nu dreigt te ontploffen. Bij alle schandalen denk je: ”Gelukkig gebeurt zoiets niet in Nederland.” Nou mensen, het gebeurt ook hier en wat het ergste is de on-Nederlandse handelwijze. Bestuurders, die subsidies in eigen zak steken. Ouders die door de belasting worden uitgeknepen. Maar het is niet alleen geld, het is ook de totaal verkeerde houding. De onverschilligheid. Het brute, domme gedrag. Er is niemand die een streep trekt. Niemand die zegt: “Het is afgelopen.” Ambtenaren die de wet overtreden, behoren gestraft te worden. Maar voordat dat kan gebeuren, gaat er nog een hoop water door het Pikmeer.
Jan Visser