Vrede en vrijheid zijn niet vanzelfsprekend

We leven in bijzondere, uitdagende tijden. Waar de coronapandemie meer onder controle lijkt te komen, laait in Oekraïne juist de oorlog op. Dit zal de komende tijd voor de nodige uitdagingen zorgen; denk bijvoorbeeld aan het opvangen van de grote vluchtelingenstroom die inmiddels op gang is gekomen.

Het is wel bizar dat wij hier in vrijheid kunnen leven terwijl op ditzelfde continent, op vakantie-afstand, mannen, vrouwen en kinderen voor hun leven moeten vrezen. Dit omdat een maniak en zijn kliek hun waanideeën op misdadige wijze najagen. De beelden van de oorlog zullen ongetwijfeld bij sommige mensen weer herinneringen oproepen. Denk aan de mensen die nog herinneringen hebben aan de Tweede Wereldoorlog. Maar ook de veteranen die bijvoorbeeld ingezet zijn voor vrede en veiligheid in Kosovo, Afghanistan of andere uitzendingen.

Naast dat de oorlog Oekraïne treft, raakt het Rusland en de Russische bevolking zelf. Denk bijvoorbeeld aan de sancties die het dagelijks leven daar treffen, maar ook de dienstplichtigen die ‘op oefening’ waren - tot er met scherp op hen werd geschoten. Ze kwamen zonder het te weten in een oorlog terecht. Dus ook tegen een deel van de éigen bevolking voert men oorlog. 

In Rusland zelf zijn er veel protesten tegen de oorlog; deze worden hardhandig neergeslagen. Er zijn veel Russen van goede wil, die echter niet de macht hebben om invloed uit te oefenen op wat hun land doet. Het doet zeer om dit te moeten aanschouwen.

Eveneens schrijnend is het dat sommigen in ons eigen land moeilijk het onderscheid kunnen maken tussen de Russische bevolking en het Russische overheidsbeleid. De afgelopen week kwamen er veel berichten in het nieuws die zorgen baren. Over kinderen van gevluchte Russen die gepest worden, mensen die Russen mishandelen of bedreigen vanwege de oorlog. Soms zelfs bij mensen die in het geheel niets met Rusland te maken hebben, zoals Moldaviërs. Onschuldigen die het vaak al moeilijk genoeg hebben met het conflict en nu slachtoffer worden van onwetendheid.

Als Nederlanders helpen we waar we kunnen. Met directe noodhulp, opvang en straks ongetwijfeld met de lange nasleep. Ondertussen gaat hier het leven door; wij blijven actief werken aan de belangrijke thema’s van vandaag en morgen. Zoals langer zelfstandig blijven wonen voor senioren. We hebben nu nog vaak te maken met gemeenten die bouwvergunningen langs een ambtelijke meetlat leggen en deze afwijzen. Terwijl er voor de buren en buurt geen overlast ontstaat. Het wordt tijd dat gemeenten de daad bij het woord voegen; dat ze ruimte bieden om kleine aanpassingen voor langer zelfstandig thuis wonen mogelijk maken. Kijken naar wat kan, in plaats van naar wat de regeltjes zijn.

Herman Pieper
Voorzitter KBO Overijssel